شاید...

      

 

شاید....
شاید بعضی وقتها باید یه اتفاق بدی بیفته که بعدش یه اتفاق خوب بیفته که آدم قدر اتفاق خوبه رو بدونه....  

اصلا قدر دونستن هیچ! بفهمه...!درکش کنه...!

شاید بعضی وقتها باید آدم تسلیم اتفاقات بشه که بعدش یه اتفاق تسلیم اون بشه... 

شاید بعضی وقتها یه اتفاقاتی باید بیفته که زمینه ای برای اتفاقات بعدی بشه... 

حالا خوب یا بد... 

شاید بعضی وقتها باید بعضی حرفا زده شه تا بعضی اتفاقات بیفتن...! 

شاید...شاید... 

... 

.. 

. 

فکر کنم این شاید ها شاید نباشن... 

خود واقعیتن...! 

حکمت...! 

آره خودشه...! 

حکمت خدا...  

خدا قربون حکمتت برم...  

خیلی وقتها خیلی اتفاقات میفته که این خیلی اتفاقات همشون یه برنامه ی از قبل تعیین شدن... 

خیلی وقتها چرای این خیلی اتفاقات خیلی زود معلوم میشه و بعضی وقتها هم خیلی دیر...  

 آخ که چقدر این خیلی دیر ها چه ها که با آدم نمیکنه...! 

ولی بر عکس...خیلی زودها آدمو خیلی شاد میکنه... 

چون حداقل میفهمه قضیه چی بوده! 

خیلی جالبه...! 

آدم یه کاری رو انجام بده و از روی عقل و فکر و استنباط خودش تصمیم بگیره و شروع به کار کنه....بعد آخرش بفهمه که اصلا قرار بر این بوده که این کارا انجام بشه(حکمت او...)...!

و بازم حکمت او.... 

احتمالا بازم حکمت تو بوده که من امشب... این ساعت ...اینجا ...توی این وبلاگ... دارم از حکمت تو حرف میزنم....!  

حتما حکمتی برای حکمت های بعدیت بوده... 

چه کنیم که فقط خودت میدونی و خودت.... 

راضییم به رضایت... 

    

دوستان...تا بعد...

                                            shaparak