بارون...

بارون قشنگی میاد... 

 

آسمون بغضشو خالی میکنه  

آدمو حالی به حالی میکنه 

 کوچه ها رنگ زمستون میگیرن  

شیشه ها بخار بارون میگیرن  

آدما چتراشونو وا میکنن  

گریه ی ابرو تماشا میکنن 

 نمی خوان مثل درختا تر بشن  

از دل قطره ها با خبر بشن  

نمی خوان بی هوا خیس آب بشن 

 زیر بارون بمونن خراب بشن 

 اما تو چتراتو بستی کبوتر 

زیر بارونا نشستی کبوتر 

 رفتی و سنگا شکستن بالتو 

 اومدی  هیچکی نپرسید حالتو  

بعضیا یا دشمن خونی شدن  

بعضیا غول بیابونی شدن  

بعضیا بهت میخندن  

بعضیا میگن که بارون کدومه  

بوی نم و شرشر بارون کدومه