گاهی...

    

 این آخرین شعریه که اینجا میذارم...   

تا الان هم هیچ پست و نظری (بجز یه نظر) ربطی به مسائل شخصی من نداشته و نخواهد داشت...  

خواهش میکنم هروقت هرچی مینوسم رو فکر نکنین که به مسائل شخصیم مربوط میشده یا میشود...

هیچ وقت حرفی یا منظوری داشته باشمو اینجا نمیگم...

ازین به بعد فقط مطالب معماری میذارم... 

رازقی هم هرچی دلش میخواد میتونه بذاره... 

شعرا و داستانا رو تو یه وبلاگ که واسه خودمه میذارم... 

به اسم خودم هست...شاپرک... 

آدرسش رو هیچکی نداره... 

هر کی پیدا کرد خوش بحالش.. 

 

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود      
                             گاهی تمام حادثه از دست می رود
گاهی همان کسی که دم از عقل میزند        
                           در راه هوشیاری خود مست می رود
گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست     
                    وقتی که قلب خون شده بشکست میرود
اول اگرچه با سخن از عشق آمده            
                        آخر خلاف آنچه که گفته است می رود
گاهی کسی نشسته که غوغا به پا کند
                           وقتی غبار معرکه بنشست می رود
اینجا یکی برای خودش حکم می دهد           
                         آن دیگری همیشه به پیوست می رود
وای از غرور تازه به دوران رسیده ای        
                            وقتی میان طایفه ای پست می رود
هرچند مضحک است و پر از خنده های تلخ     
                           بر ما هرآنچه لایقمان هست می رود
این لحظه ها که قیمت قد کمان ماست       
                     تیریست بی نشانه که از شصت می رود
بیراهه ها به مقصد خود ساده می رسند       
                            اما مسیر جاده به بن بست می رود 

با عرض معذرت من دو تا از کامنت های دوستان رو تائید نکردم... 

چون این پست و این حرفام اصلا اصلا اصلا هیچ ربطی به مسائل شخصیم نداشت...  

فک کنم یه سوتفاهم به وجود اومد...

بابت لطف و توجهتون ممنون...